Ernie schreef:Ik heb een aparte kijk als het gaat om door gaan en dood willen.
Als je jezelf als teveel beschouwt op deze wereld en dood wilt, doe het dan gewoon. Als je leven toch al zo slecht is, waarom maak je jezelf dan niet dood? Waarom moet je daar anderen in betrekken en zo'n heel traject ingaan? Als je dood wilt dan kan je dat toch ook zelf doen?
Maar dan, dan ben je dood, en dan? Dan kan je toch beter een ongelukkig leven hebben maar weten hoe het is en je daarbij neerleggen, dan jezelf doodmaken en dan totaal niet weten wat je te wachten staat. Niemand die zich kan voorbereiden op de dood. Je bent dood; en nu?
Het zegt al wat dat haar vader niet bij haar overlijden wil zijn. Je eigen vader die zegt dat het te pijnlijk is om zijn kind te zien sterven. "Oké, dan doe ik het wel zonder jou!" Dat doe je toch niet...
Ouderen euthanaseren omdat ze een "voltooid" leven hebben, dat moeten ze verbieden. Het zal niet lang meer duren voordat moeke in het verzorgingstehuis een spuitje krijgt omdat ze niet meer vooruit zal gaan. Scheelt in ieder geval in de portemonnee van de kinderen, want moeders hoeft nu niet meer elke maand te betalen voor de verzorging die ze nodig heeft....
Dementie is toch ook heel wat anders dan niet zo goed in je vel zitten en dood willen?
Ik wil hier toch graag even op reageren omdat ik merk dat je reactie me op de een of andere manier best veel doet en een beetje dwars zit. Misschien trek ik het me te persoonlijk aan hoor, in dat geval alvast mijn excuses maar nou ja.
Allereerst snap ik jouw kijk op dood zijn, het onbekende en dat dat onbekender en dus 'enger' is dan een ongelukkig leven en ik denk dat dat ook een reden is waarom veel mensen geen suïcide plegen of ongelukkig verder leven. Ikzelf heb gelukkig altijd wel hoop gehouden dat het beter zou gaan, leefbaarder zou worden, en daardoor altijd voorkomen dat ik er echt een einde aan zou maken (ik liet mezelf opnemen als ik merkte dat ik het niet meer trok).
Wat ik echter heel erg pijnlijk en lastig vind in jouw reactie is je statement dat als je jezelf teveel vindt en je dood wil je dan maar gewoon suïcide moet plegen en zo'n traject onzin is. Ik vind dat best een heftig statement, en tuurlijk een ieder mag zijn/haar eigen mening hebben maar vanwege de volgende aspecten vind ik dat best ver gaan, wat je zegt. Enerzijds vind ik dat je op deze manier een soort van impliceert dat als iemand zichzelf teveel vindt en dood wil dan maar 'gewoon' suïcide moet plegen. Iets wat bij mij in elk geval heel hard binnenkomt. Ik heb jarenlang discussies met mezelf gevoerd over teveel zijn om te blijven leven maar ook mensen lastig vallen met mijn eventuele onaangekondigde dood. Het is geen kwestie van 'maar gewoon' jezelf suïcideren. En anderzijds vind ik het heel rot dat je dan anderen betrekt in zo'n traject. Ja het is heftig voor je omgeving maar verdient niet iedereen een waardige dood? Ik vind van wel. Je hebt geen keuze in wanneer, waar en hoe je geboren wordt. In het begin van je leven heb je op veel plekken geen keuzes waardoor je leven misschien wel onwijs uitzichtloos is. Als er teveel problemen spelen, lichamelijk dan wel psychisch, dan vind ik echt dat iemand daar een eigen keuze in mag maken en een waardige dood verdient zoals hij/zij dat zelf wil. En niet dat iemand dan op een nare manier op zijn/haar einde moet komen. Bovendien lijkt me dat zo'n traject, hoe heftig ook voor de omgeving, nog altijd minder beladen is dan iemand die 'ineens' weg is, als je het dan hebt over mensen lastig vallen, misschien val je daar dan mensen mee lastig (hoewel ik ook dat een rot statement vind omdat ik me echt kan indenken dat het leven uitzichtloos voelt). Je leeft, mijn inziens, niet voor de rest van de wereld, zelfs niet voor je ouders, je leeft voor jezelf en gaat dood voor jezelf. Je leeft en houdt rekening met de mensen om je heen maar het is jouw leven en jouw leven draait om jou en niet om de rest van de wereld, daar hou je rekening mee zoveel als je kan maar niet dusdanig veel dat je eigen leven er compleet door vergald wordt. Maar goed, dat vind ik en nogmaals er zit bij mij waarschijnlijk een hele hoop gevoel vanuit andere en eerdere situaties.
Verder zeg je dat ouderen euthaniseren verboden moet worden volgens jou, ook dit vind ik grof gesteld. Als je klaar bent met het leven en je geen zinnig leven meer kan leiden, dan is dat de keuze van iemand zelf. Sowieso zijn dit dingen die je zelf als persoon moet/mag vastleggen en waar je omgeving geen inspraak op heeft. Het is niet zo dat iemand in een verzorgingstehuis zomaar 'een spuitje' krijgt omdat hij/zij dement is. Mensen moeten echter langer zelfstandig wonen, zijn onwijs eenzaam en ja dat zijn dingen waar ook (vooral) iets aan gedaan moet worden. Maar ik heb gezien met mijn opa en oma dat het genoeg was, al jarenlang. En toen mijn oma overleed heeft mijn opa nog twee weken onwijs moeten lijden omdat hij niet meer wilde maar moest, er was geen oplossing. Hij was dement, ja, maar voor mijn oma overleed had hij levenslust, wilde hij leven en toen mijn oma overleed wilde hij niet meer. Het heeft mij zo veel pijn gedaan om te zien en te horen dat hij niet meer wilde, hij was niet meer de man die hij altijd geweest is, hij was op. En dat zei hij zelf ook meerdere malen, en ja, in zo'n geval, als het op is, dan mag iemand van mij een waardig(er) einde krijgen door euthenasie. Maar dat moet goed begeleidt en gemonitord worden.
